جلسه 199 : نظام معارف و ایمانیات 2

فایل صوتی سخنرانی دکتر فاضل

دانلود فایل صوتی 

خلاصه جلسه 199

✨بسمه تعالی✨

در راستای موضوع نظام معارف و ایمانیات به ترتیب به این موارد برخورد می‌کنیم:
اول علم/دوم معرفت/سوم ایمان/چهارم عمل
ما باید ببینیم به چه چیزهایی باید معرفت پیدا بکنیم و به تبع آن به چه چیزهایی باید ایمان بیاوریم
وقتی می‌فرمایند:
آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ
خود این ( آمنوا ) آیا عمل نیست؟
اگر ( آمنوا ) عمل نیست ، پس چیه؟
ما هرگز نمی‌توانیم عمل صالح داشته باشیم مگر اینکه وارد ایمان بشویم
عمل صالح در حقیقت تبعه ی ایمان است
وقتی می‌گوییم امام زمان ع اباصالح هستند یعنی ایشان در اوج صالحیت هستند
صالح خیلی جلوتر از عامل است
بعد از ایمان عمل صالح است و جلوتر از آن می‌شود صالح شدن
ظهور محصول اعمال صالحین است
سرزمین ظهور را چه کسی به ارث می‌برد؟
خود صالحون به ارث می‌برند
أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ
چرا؟ ‌
چون صالح هستند و در اصل فرزندان اباصالح هستند.
چرا ما با ظهور فاصله داریم؟
زیرا ما اصلاً ایمانیات مربوط به ظهور را نداریم.
اگر ما امروز بخواهیم اهل ،
اهل البیت ع بشویم(منا اهل البيت) باید اعمال ما از جنس آنها بشود.
وارد بیت المهدی شدن یک شرط دارد:
و آن شرط صالحیت است.
به تعبیر درست‌تر و صحیح‌تر
عمل صالح ، با تبدیل کردن صالحات ، به عمل تفاوت دارد...
صالحات موضوعاتی هستند در عالم بالا ، که شما باید آنها را به سمت عالم مادی جریان بدهید و اجرا کنید.
و شرط انجام این کار این است که شما قبلش( آمنوا) باشید.
یعنی در درجات ایمان رشد کرده باشید.
و برای جریان دادن صالحات از عوالم بالاتر به سمت عالم مادی
باید رشد در ایمانیاتی ازسنخ همان موضوعات داشته باشید.
آیا برای رسیدن به این درجه از ایمانیات نومن ببعض کافی است؟
بنی اسرائیل فقط به بخشی از موضوعاتی که باید ایمان می‌آوردند، ایمان آوردند
آنها مشکل ایمانیات داشتند. و نتوانستند وارد وادی مقدس بشوند ما هم الان همین مشکل را داریم و نمی‌توانیم وارد سرزمین ظهور بشویم
ما برای ورود به سرزمین ظهور باید یُؤْمِنُ بِکُل باشیم نه یُؤْمِنُ بِبَعْضٍ
و برای همین شما باید نسبت به همه ائمه معرفت داشته باشید حالا بعدش می‌توانید در مورد یک امام عمیق‌تر بشوید.
یک مقدار بحث معرفت را عمیق‌تر می‌کنیم:
گفتیم؛ یکی از معانی معرفت احاطه همه جانبه نسبت به یک موضوعی است و اینکه بتوانید خود آن موضوع، روابط آن موضوع و خصوصیات آن موضوع را بشناسید.
یکی از ویژگی‌های معرفت و آن کسی که عارف نسبت به یک موضوع هست، این است که او می‌تواند تفاوت‌ها را هم بگوید.
مشکل ما در بحث قرآن بحث معرفت است یعنی ما معارف قرآنی‌مان کم است.
چرا؟
دلیلش این است که ما تفاوت‌ها را نمی‌توانیم متوجه بشویم و بگوییم.
اهل سنت یک بحثی را پررنگ کرده‌اند به عنوان وجوه معنا و نظائر
که به نظر من این نظریه خطاست
هیچ دو واژه مترادفی در قرآن وجود ندارد.
 سلوک و عرفان :
هر کسی که سالک باشد، لزوماً عارف نیست .سلوک ما همان چیزی است که خداوند قرار داده است: نماز ما همان سلوک ماست.
اما شما وقتی نماز را می‌خوانید چقدر عرفان دارید نسبت به نماز؟
در روایتی از امام باقر ع داریم که اگر می‌خواهید جایگاه شیعیان را متوجه بشوید، ببینید که این‌ها چقدر روایت می‌کنند و چقدر معرفت دارند؟
در این روایت می‌فرماید که؛
فإنَّ المَعرِفَةَ هِيَ الدِّرايَةُ لِلرِّوايَةِ
(معرفت یعنی درایت داشتن در روایت)
و درایت یعنی کاملا منظور امام علیه السلام و همه جوانب روابط آن را متوجه بشویم.
پس اینجا امام ع بین معرفت و درایت یک ارتباطی برقرار کرد و فرمودند که معرفت یک جور درایت پیدا کردن است
درایت مربوط به شب قدر هم به معرفت حضرت زهرا س ربط دارد.
با درایت پیدا کردن نسبت به روایات شما علی می‌شوید و علو پیدا می‌کنید در درجات ایمان.
چه کسی علو دارد آن کس که ایمانش بالاتر است
چه کسی ایمانش بالاتر است آن کسی که درایتش بالاتر است
چه کسی درایتش بالاتر است آن کسی که معرفتش بالاتر است
این روایت یکی از گنج‌های بزرگ اهل بیت ع است

معناشناسی ایمان

ما معارف را برای این کسب می‌کنیم که ایمانمان را قوی کنیم.
اَلْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَانِ.
یعنی قدم اول ایمان معرفت است.
و نمی‌شود بدون معرفت ایمان داشته باشیم.
یومنون بالغیب به معنی این نیست که معرفت نداشته باشیم.
بلکه طبق این حدیث باید معرفت به غیب هم داشته باشیم.
پس ما باید هم علم به غیب داشته باشیم و هم معرفت به غیب و هم ایمان به غیب.

هدیه به پیشگاه اهل بیت(ع)

تمسک

مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت تَمَسُّک